Vóór 1971 waren scharen en punten uit één stuk het alternatief dat voor ploegen beschikbaar was. Boeren moesten de hele schaar vervangen wanneer de punt van de schaar versleten was. In 1971 bracht de Kverneland fabriek twee nieuwe producten op de markt: de losse ploegschaar en de omkeerbare ploegpunt.

Dankzij deze innovatie konden gebruikers beide kanten van de punt afslijten, zodat de schaar zijn eigen levensduur kreeg. Het was een baanbrekend en kostenbesparend concept.

Wij vieren nu dat wij de omkeerbare punt 50 jaar produceren, en ondanks de grote vooruitgang die de landbouw in die tijd heeft geboekt, blijft dit het meest verkochte originele Kverneland-ploegdeel aller tijden.

"De toegevoegde waarde van de omkeerbare punt was bedoeld om klanten nog meer gebruik te laten maken van de stalen punt, waardoor ze meer waar voor hun geld kregen"

"Toen...op een dag, toen we samen in een vergaderzaal zaten om te bespreken wat we eventueel konden doen, kwam het idee. Olav Njå, herinnerde zich de tweedelige schaar die gebruikt werd op een oude Kverneland paardenploeg, Odin genaamd. Van daaruit zijn we begonnen met het uittekenen van het concept van een tweedelige schaar voor de trekkerploeg". De Odin had een gegoten schaar met een gesmede stalen punt. Het idee was om dit principe aan te passen voor een trekkerploeg en te optimaliseren voor moderne productiemethoden. Tijdens het tekenproces kwam het idee voorbij om de punt omkeerbaar te maken. Arnold Furre, hoofd van het fabriekslaboratorium, zag een groot potentieel in de omkeerbare punten en besteedde veel middelen aan de ontwikkeling. "We merkten al snel dat de nieuwe punt een uitstekende ondergrip gaf en de ploeg heel stabiel liep tijdens het ploegen. Dit was van cruciaal belang voor het succes van het nieuwe product.

De markten overtuigen om nieuwe uitvindingen te omarmen is niet altijd gemakkelijk. In het begin werd een doos ploegpunten naar een testfabriek in Europa gestuurd. De testfaciliteit was helemaal niet geïntrigeerd door het concept en was niet geïnteresseerd in het uitvoeren van tests. Gelukkig dachten de boeren daar anders over en binnen 2 jaar na de lancering was de originele omkeerbare punt volledig geaccepteerd door de markten.

In het begin van de jaren 80 zocht de fabriek in Kverneland naar verdere verbeteringen van de omkeerpunt. Tot dan toe had Kverneland de hele punt een hittebehandeling gegeven, wat betekende dat de hardheid van het staal beperkt moest worden om niet rond de boutgaten te breken. Tijdens het opzetten van een nieuwe productielijn ontwikkelden de ingenieurs een nieuwe methode van warmtebehandeling, het zogenaamde zoneharden, waardoor ze de hardheid aan de randen konden verhogen en het gebied rond de boutgaten zacht konden houden. "Door het zoneharden kon Kverneland de randen tot 57 Rockwell harden, wat geen enkele andere fabrikant kon evenaren zonder dat punten rond de boutgaten zouden breken", zegt de heer Eide trots.